ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ

Χόρχε Άνχελ Λιβράγκα Ρίτζι (Jorge Angel Livraga Rizzi), γεννήθηκε στο Μπουένος Άϋρες (Αργεντινή) στις 3 Σεπτεμβρίου του 1930. Πέθανε στη Μαδρίτη στις 7 Οκτωβρίου του 1991. Τόσο η μητέρα του, η κα Βικτώρια Ρίτζι, όσο και ο πατέρας του, ο κος Άνχελ Λιβράγκα, πολιτικός μηχανικός, είχαν ιταλική καταγωγή. Οι οικογένειές τους, αγρότες στο επάγγελμα, μετανάστευσαν στην Αργεντινή στα τέλη του 19ου αιώνα. Αυτή η οικογενειακή του κατάσταση τού επέτρεψε να πάρει την ιταλική υπηκοότητα.

Ο πρόωρος θάνατος του πατέρα του, όταν ήταν μόλις 15 χρόνων, του προξένησε μια βαθιά εσωτερική αντίδραση που τον οδήγησε στο να ενδιαφερθεί για το νόημα της ζωής. Μπήκε σε επαφή με διάφορες φιλοσοφικές ομάδες και αφιερώθηκε στη μελέτη της Ιστορίας των Θρησκειών και της Συμβολολογίας, συνδυάζοντάς τις με τις σπουδές του στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μπουένος Άϋρες. Παράλληλα, το ενδιαφέρον του για την Ιστορία, την Αρχαιολογία και την Τέχνη τον ώθησε να παρακολουθήσει αυτές τις ύλες στο προαναφερόμενο Πανεπιστήμιο. Ασχολήθηκε, επίσης, με την ποίηση και του απονεμήθηκε το Εθνικό Βραβείο Ποίησης της Αργεντινής, το 1951, για το βιβλίο του “Λωτοί”.

Το 1957 εκδίδει το περιοδικό “Θεοσοφικές Μελέτες”, με σκοπό να κάνει γνωστό στους φοιτητές στο πανεπιστήμιο, τις σχέσεις μεταξύ της παραδοσιακής σοφίας και των νέων επιστημονικών ανακαλύψεων του 20ου αιώνα. Το ίδιο έτος, με την ευκαιρία μιας επίσκεψης στο Μπουένος Άϋρες του διακεκριμένου φιλοσόφου Σρι Ραμ, και με παρότρυνση του ίδιου, διευρύνει αυτό το έργο με τη δημιουργία της “Νέας Ακρόπολης”, ενός Οργανισμού με στόχο την προώθηση της Φιλοσοφίας στη νεολαία, ακολουθώντας το μοντέλο των Κλασικών Σχολών Φιλοσοφίας όπως της Πλατωνικής και της Εκλεκτικιστικής. “Αντιληφθήκαμε ότι η ανθρωπότητα διέθετε έναν απέραντο θησαυρό Σοφίας, που όμως παρέμενε κρυμμένος και ξεχασμένος, απλησίαστος από τη νεολαία. Μια Σοφία που προσφέρει απαντήσεις σχετικά με το νόημα της ζωής και τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να βελτιώσουμε την κοινωνία και τον κόσμο που μας περιβάλλει”, είπε κάποτε.

Λίγα χρόνια αργότερα, ο Οργανισμός, που είχε την τάση να γίνει διεθνής, βγαίνει για πρώτη φορά από την Αργεντινή και ιδρύει παράρτημα στο Μοντεβιδέο (Ουρουγουάη). Αυτό το πρώτο βήμα, και άλλα που ακολούθησαν σύντομα, έφεραν τη Νέα Ακρόπολη σε άλλες χώρες της Αμερικανικής Ηπείρου, όπως το Μεξικό, το Περού, τη Χιλή, τη Βενεζουέλα.

Το 1972 ο Λιβράγκα (Livraga) αποφασίζει να αναπτύξει τις δραστηριότητές του στην Ευρώπη, πρώτα στην Ισπανία, μετά στη Γαλλία και στη συνέχεια στην Αγγλία. Η εξάπλωση του Πολιτιστικού Οργανισμού Νέα Ακρόπολη δεν σταμάτησε από τότε και σήμερα βρίσκεται σε 55 περίπου χώρες της Ευρώπης, της Αμερικής και της Ασίας.

Μπορεί να πει κανείς ότι η ζωή και η δράση του Χόρχε Άνχελ Λιβράγκα Ρίτζι (Jorge Angel Livraga Rizzi) είναι στενά συνδεδεμένες με αυτές της κίνησης που ίδρυσε. Επικεντρώθηκε στο να την προικίσει με μια αυστηρά επεξεργασμένη βάση γνώσεων, ως μια σύνθεση των μεγάλων συστημάτων σκέψης που, μέσα από την ιστορία, έχουν προσφέρει στην ανθρωπότητα τα θεμελιώδη στοιχεία για τη δημιουργία των πολιτισμών και της κουλτούρας.

Ως ακούραστος ταξιδιώτης, ταξίδευε στις χώρες όπου βρισκόταν ο Οργανισμός, προωθώντας πολιτιστικές δραστηριότητες, παραδίδοντας μαθήματα, γράφοντας άρθρα και προσπαθώντας να γνωρίζει, με άμεση επαφή, τις φιλοσοφικές αναζητήσεις διαφορετικών ανθρώπων.

Το ενδιαφέρον του εστιάστηκε στο να κατορθώσει αυτός ο θησαυρός γνώσης να μπορέσει να εφαρμοστεί με πρακτικό τρόπο, προτείνοντας τη Φιλοσοφία ως τρόπο ζωής, προσιτή σε κάθε είδος ανθρώπου, με διαφορετική νοοτροπία και κοινωνικές συνθήκες σε ολόκληρο τον κόσμο. Από αυτήν την άποψη, περιέγραφε το έργο του ως “το σχηματισμό μιας κιβωτού επιβίωσης” που να μπορεί να γεννήσει έναν καλύτερο άνθρωπο, και γι’ αυτό ακριβώς, ικανό να δημιουργήσει έναν καλύτερο κόσμο. Τα φράγματα που συνήθως χωρίζουν και φέρνουν αντιμέτωπους τους ανθρώπους, όπως η βία, οι δογματισμοί, οι ρατσισμοί και οι κάθε είδους διακρίσεις, μπορούν να πάψουν να έχουν τα καταστροφικά τους αποτελέσματα αν και εφόσον προωθηθεί ένας ανεκτικός και καλλιεργημένος τρόπος ζωής, που να θεμελιώνεται σε μια γερή φιλοσοφική διαμόρφωση, ικανή να αφυπνίσει τις λανθάνουσες ικανότητες που ο κάθε άνθρωπος φέρνει μέσα του.

Τα έργα του

Η μέριμνα να κάνει προσιτή τη γνώση και τη φιλοσοφία σε κάθε είδους κοινό κυριαρχεί στα έργα του Χόρχε Άνχελ Λιβράγκα (Jorge Angel Livraga), που έχουν ένα καθαρά παιδαγωγικό χαρακτήρα. Γι’ αυτό, ένα μεγάλο μέρος του συγγραφικού του έργου απαρτίζεται από τη συλλογή των μαθημάτων και των διαλέξεών του, πάνω σε ποικίλα θέματα, πάντοτε όμως με έναν κοινό άξονα: την ανάγκη να αφυπνιστεί η ατομική συνείδηση κάθε ανθρώπου, την ευθύνη να κάνουμε έναν κόσμο με περισσότερη δικαιοσύνη και αλληλεγγύη, στον οποίο όλοι να έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση και τη μόρφωση.

Ο Χόρχε Άνχελ Λιβράγκα (Jorge Angel Livraga) στοχάζεται πάνω στον κόσμο που του έτυχε να ζήσει και προσφέρει επιχειρήματα για άσκηση και καλλιέργεια της σκέψης, καθώς επίσης για την αυτονομία του ατόμου, απέναντι στη χειραγώγηση και την εξαπάτηση των ισχυρών. Το έργο με τίτλο “Μαγεία, Θρησκεία και Επιστήμη για τον 21ο αιώνα”, σε τέσσερις τόμους, αποτελεί τη συλλογή των διαλέξεών του.

Ξεκινώντας το συγγραφικό του έργου γράφει ιστορικά μυθιστορήματα, όπως το πρώτο του βιβλίο “Ανκόρ ο Μαθητής” (στην ελληνική έκδοση με τίτλο “Επιστροφή στην Ατλαντίδα”). Διηγείται τις περιπέτειες ενός νέου υποψήφιου μύστη στην εσωτερική σοφία, στο φανταστικό χρονικό πλαίσιο που προηγείται του καταποντισμού της Ποσειδωνίας, του τελευταίου κατάλοιπου της θρυλικής Ατλαντίδας, σύμφωνα με τους Διαλόγους του Πλάτωνα. Σε αυτό το πρώιμο έργο ο Χ. Α. Λιβράγκα (J. A. Livraga) εκθέτει τις διδασκαλίες που ο ίδιος είχε λάβει στη πρώτη φάση της φιλοσοφικής του διαμόρφωσης.

Με τον “Αλχημιστή” επιστρέφει στο είδος του ιστορικού μυθιστορήματος. Πρόκειται για ένα έργο που αναπλάθει το περιβάλλον των μυστικών ταγμάτων που αναπτύσσονται στην Ευρώπη του 16ου αιώνα και συγχρόνως αποτελεί μια φλογερή υπεράσπιση της ελευθερίας της σκέψης.

Η εξήγηση των φαινομένων της φύσης αποτελεί το περιεχόμενο ενός από τα βιβλία του που έχουν μεταφραστεί στις περισσότερες γλώσσες: “Τα στοιχειακά πνεύματα της Φύσης”. Αυτή του η πρόθεση αναπτύσσεται σε όλο το φάσμα της Εσωτερικής Φιλοσοφίας με το βιβλίο του “Εισαγωγή στη Μυστική Διδασκαλία”, που είναι ένας αληθινός οδηγός για όσους θέλουν να ξεκινήσουν την πορεία τους στην αναζήτηση της γνώσης που κρύβεται πίσω από τα φαινόμενα, από τις διαφορετικές μορφές των φιλοσοφιών και των θρησκειών. Στην ίδια παιδαγωγική γραμμή εντάσσεται το βιβλίο “Γράμματα στη Δέλια και στο Φερνάντο” (στην ελληνική έκδοση “Φιλοσοφικοί Διάλογοι”), μια σειρά από διαλόγους που είχε με δύο από τους πιο άμεσους μαθητές του, σχετικά με τις ανησυχίες που προκαλεί στη νεολαία το να αντιμετωπίζει κανείς τα πράγματα πιο φιλοσοφικά, από την οπτική γωνία του ιδρυτή της Νέας Ακρόπολης.

Η παρατήρησή του πάνω στα φαινόμενα της εποχής μας βρίσκει έκφραση σε δύο ιδιαίτερα έργα. Το ένα, “οι Μύθοι του 20ου αιώνα” αποτελεί μια αναφορά στα “μεγάλα λόγια” με τα οποία έχουν δικαιολογηθεί πολλές αδικίες, παρανομίες και αντιφάσεις, καθώς και μια πρόκληση για να διεισδύσει κανείς στον 21ο αιώνα με μεγαλύτερη ανεξαρτησία και ελευθερία κριτηρίου. Στο άλλο, “Μωάσσυ ο Σκύλος”, επιμένει σε αυτήν την κριτική αναφορά, κάνοντας χρήση της φαντασίας, με πρωταγωνιστή έναν σκύλο με όψη ανθρώπου, ο οποίος αντιμετωπίζει τον ανθρώπινο παραλογισμό χρησιμοποιώντας την απλή σκυλίσια λογική του.

Ως αρχαιολόγος και βαθύς γνώστης του αρχαίου αιγυπτιακού πολιτισμού, διαλέγει τις Θήβες, τη χιλιόχρονη πρωτεύουσα της Μέσης Αυτοκρατορίας, για να γράψει ένα βιβλίο στο οποίο ερμηνεύει μερικές από τις πιο αξιόλογες προσφορές εκείνου του κόσμου, του μακρινού αλλά και συγχρόνως κοντινού σε μας, γιατί, όπως γράφει ο συγγραφέας, κάπως αινιγματικά: “Οι Θήβες είναι μια κατάσταση της συνείδησης”.

Για να διεισδύσει στην ελληνική ψυχή, ο Χ. Α. Λιβράγκα (Jorge A. Livraga) διαλέγει το θέμα του θεατρικού δρώμενου κι έτσι, το αναλύει στο βιβλίο του “Το μυστηριακό Θέατρο: η Τραγωδία”. Η θεατρική έκφραση τού χρησιμεύει ως αφορμή για να διεισδύσει στη βαθιά πραγματικότητα της ψυχής και να αποκαλύψει κάποια από τα κλειδιά της, αναζητώντας πάντα το μεγαλείο το οποίο, ως εσωτερικός ήρωας, ο κάθε άνθρωπος φυλάει μέσα του. Πρόκειται για το πρώτο από μια σειρά βιβλίων που άφησε ατελείωτα.

Αυτά τα έργα έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, όπως στη γαλλική, στην αγγλική, στην ελληνική, στη γερμανική, στην πορτογαλική, στη ρωσική, στην τουρκική, στην τσέχικη και σε άλλες.