Ο ποιητής Νίκος Καββαδίας, έχει ταυτιστεί στο συλλογικό ασυνείδητο με τον κόσμο της θάλασσας, καθώς ύμνησε, με απαράμιλλο τρόπο και με άψογη χρήση της ιδιωματικής ναυτικής γλώσσας, τη γοητεία της θάλασσας και του ταξιδιού. Για τον Καββαδία, τον ιδανικό εραστή «των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων», η θάλασσα είναι ένας μαγικός κόσμος. Από αυτή αντλεί δύναμη και αγάπη για τον άνθρωπο. Στην ομιλία αυτή, προσπαθήσαμε να γευτούμε λίγη από την αλμύρα των στίχων του και να κατανοήσουμε το βάθος των νοημάτων που ενέχουν τα μελοποιημένα ποιήματα του. Ο Καββαδίας υπήρξε, άλλωστε, ένας εξερευνητής της ανθρώπινης ψυχής. “Η επαφή, λοιπόν, με τον ανθρωπογεωγραφικό κόσμο του Καββαδία, μάς κάνει καλύτερους ανθρώπους. Έχει τόσους τόπους, αλλά δεν έχει τόπο, έχει τόσα πρόσωπα αλλά δεν έχει πρόσωπο, έχει τόσους χρόνους, αλλά δεν έχει χρόνο.”